آموزش برای دانش‌آموزان افغانستان یکی از زمینه‌های مهم همکاری بین سازمان ملل متحد و دولت افغانستان است. برنامه‌ها و پروژه‌های مختلفی توسط سازمان‌های مللی مانند یونیسف، یوناما، و سازمان جهانی بهداشت برای ارتقاء سطح آموزش در افغانستان اجرا شده است. این پروژه‌ها شامل احداث مدارس، توسعه برنامه‌های آموزشی، ارتقاء کیفیت تحصیلی، و افزایش دسترسی به آموزش برای دختران و پسران در سراسر کشور است.
با توجه به وضعیت پس از جنگ در افغانستان و
نیاز به توسعه منابع انسانی و اجتماعی، آموزش و پرورش به عنوان یکی از
اولویت‌های اصلی برای توسعه پایدار در این کشور مورد توجه قرار گرفته است.
این تلاش‌ها به منظور افزایش نرخ آموزش و کاهش نابرابری‌های آموزشی در
افغانستان صورت گرفته است.
ریشه‌کن کردن فقر در افغانستان نیازمند راه حل‌های بلندمدت و جامع است که به اصلاح ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی کشور متمرکز شود. در ادامه، تعدادی از راه حل‌های مهم برای ریشه‌کن کردن فقر در افغانستان را بررسی می‌کنیم:
1. توسعه بخش کشاورزی: تقویت بخش کشاورزی و ارتقاء تولید محصولات کشاورزی می‌تواند به افزایش درآمد و اشتغال در مناطق روستایی کمک کند.
2. توسعه زیرساخت‌ها: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اقتصادی مانند جاده‌ها، بنادر، انرژی، و آبیاری می‌تواند به توسعه صنایع و افزایش فعالیت‌های اقتصادی منطقه کمک کند.
3. تحقق عدالت اجتماعی: اصلاح سیستم آموزش، بهبود دسترسی به خدمات بهداشت و درمان، و افزایش فرصت‌های شغلی برای زنان و جوانان می‌تواند به کاهش فقر و نابرابری‌ها کمک کند.
4. ترویج کارآفرینی: ایجاد فرصت‌های برای کارآفرینی و توسعه کسب و کارهای کوچک و متوسط می‌تواند به افزایش درآمد و اشتغال منطقه کمک کند.
5. تقویت حکومت محلی: تقویت نظام حکومت محلی و توسعه مشارکت شهروندان در فرآیندهای تصمیم‌گیری محلی می‌تواند به بهبود مدیریت منابع و خدمات عمومی منطقه کمک کند.
با توجه به پیچیدگی فقر در افغانستان، ترکیب چندین راه حل و همکاری بین دولت، جوامع محلی، و سازمان‌های بین‌المللی ضروری است تا بتوان به ریشه‌کن کردن فقر در این کشور پرداخت.
بریکس یک اصطلاح است که به ترکیبی از کشورهای برزیل، روسیه، هند و چین اشاره دارد. این اصطلاح در زمینه‌های اقتصادی و مالی به‌کار می‌رود و به این چهار کشور اشاره دارد که به عنوان بازارهای صاعد و در حال توسعه شناخته می‌شوند. این کشورها به‌طور جداگانه و به‌طور گروهی تأثیرگذاری بالایی در اقتصاد جهانی دارند و نقش مهمی در روند رشد اقتصادی جهانی دارند.
نخستین نشست نمایندگان کشورهای عضو گروه اقتصادی «بریکس» در سال ۲۰۲۴ میلادی با حضور معاونان وزرای خارجه ۱۰ کشور در مسکو آغاز شد.
در افغانستان، خدمات بهداشتی از طریق دولت و سازمان‌های غیردولتی ارائه می‌شود. برنامه‌های دولتی و بین‌المللی در افغانستان به منظور بهبود خدمات بهداشتی و درمانی در حال اجرا هستند. برخی از خدمات بهداشتی در افغانستان شامل موارد زیر می‌باشد:
1. برنامه‌های واکسیناسیون: دولت و سازمان‌های بین‌المللی به منظور پیشگیری از بیماری‌های قابل پیشگیری از طریق واکسیناسیون فعالیت می‌کنند.
2. خدمات پزشکی اولیه: مراکز بهداشتی و درمانی در شهرها و روستاها ارائه خدمات پزشکی اولیه به جامعه را بر عهده دارند.
3. مبارزه با بیماری‌های واگیر: برنامه‌های مبارزه با بیماری‌های واگیر از جمله ایدز، سل، مالاریا و توبرکولوز در حال اجرا هستند.
4. آموزش بهداشتی: آموزش‌های بهداشتی به جامعه به منظور پیشگیری از بیماری‌ها و حفظ سلامت فردی و عمومی ارائه می‌شود.
5. خدمات بهداشتی زنان و کودکان: برنامه‌های خصوصی برای بهبود خدمات بهداشتی زنان و کودکان نیز در حال اجرا هستند.
با این حال، افغانستان همچنان با چالش‌های زیادی در زمینه خدمات بهداشتی مواجه است، از جمله دسترسی محدود به منابع، نقص در زیرساخت‌های بهداشتی و محدودیت‌های امنیتی.
اتصالات زمینی چین با افغانستان از طریق مرزهای مشترک این دو کشور برقرار می‌شود. مرزهای اصلی بین چین و افغانستان شامل مرز واقع در استان ختلانگ چین و استان واخان در افغانستان و مرز واقع در استان پنجشیر افغانستان و استان خوتانگ چین می‌باشد. اتصالات زمینی از طریق این مرزها انجام می‌شود که شامل تجارت، حمل و نقل بارهای مختلف و تبادلات فرهنگی و اجتماعی می‌باشد.